Γράφει ο Ν. Κατσόγιαννος
Μία γραφική εικόνα οδοκαθαριστού
του 19ου αι. σε κάποιο δρόμο του Λονδίνου.
Εικόνα συμπολίτη,
όχι σπάνια, σε αναζήτηση τροφής πάνω από κάποιο κάδο απορριμμάτων, στάθηκε η
αφορμή για μια διαχρονική αναδρομή σχετικά με την καθαριότητα της πόλης.
Προτού
αναφερθούμε στις παλιές σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες για τη συλλογή και
καθαρισμό των δρόμων, θεωρήσαμε σκόπιμο να επισκεφτούμε μια μέρα με τον άλλοτε
αντιδήμαρχο καθαριότητας το κ. Θεόδωρο Σπανό το χώρο της Παλιοσαμαρίνας, όπου ο
ΧΥΤΑ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων).
Πρώτος σταθμός (Σ. Μ. Α.) για την απόρριψη των σκουπιδιών από τα δεκάδες
απορριμματοφόρα των νομών Τρικάλων και Καρδίτσας βρίσκεται στον περιφερειακό
δρόμο Λάρισας – Πύλης. Στη συνέχεια από τις ειδικές εκεί εγκαταστάσεις
μεταφορτώνονται σε μεγαλυτέρου όγκου απορριμματοφόρα και μετά από μία διαδρομή
15 χιλιομέτρων τα εναποθέτουν στο χώρο του ΧΥΤΑ. Βρίσκεται ανατολικά της πόλεως,
στα Χάσια σ’ ένα μικρό βαθούλωμα του χώρου, που παλιότερα αποτελούσε σημαντικό
χειμαδιό των ορεινών τσοπάνηδων. Από την πρώτη στιγμή το βλέμμα σου
αιχμαλωτίζει η παρουσία χιλιάδων γλάρων από τους οποίους ένας μεγάλος αριθμός
τεμπελιάζει στο διαμορφωμένο χώρο, άλλοι βρίσκονται στα διασκορπισμένα σκουπίδια και δεκάδες άλλοι με
φτερουγίσματα και έντονες βραχνές φωνές πάνω από τα απορριμματοφόρα τις στιγμές
που έρχονται και αδειάζουν τα σκουπίδια.